Correctie, biodynamische wijn. De Man en ik zijn een avondje uit met z’n tweeën ter ere van zijn 36e verjaardag. Bestemming: Oisterwijk in Noord-Brabant, vlakbij Tilburg. Waarom daar, vraagt u zich af? Nou, ik had nog een bon van een niet nader te noemen hotelketen, en het exemplaar in de Brabantse bossen zag er op de foto gezellig uit (uiteindelijk moeten we ‘s nachts inbreken om binnen te komen, maar dat is een verhaal voor een andere keer).
Restaurant Alma
Na het opsnorren van het hotel sloeg ik de Lekker Top 500 open, om tot mijn grote vreugde te ontdekken dat er in Oisterwijk zelf een culinair hoogstandje te vinden is: Alma. Een restaurant met twee concepten: boven fancy & formal met een Michelin-ster, beneden bistro mét eervolle vermelding in de Bib Gourmand. Ik kies voor beneden, omdat ik zin heb in informeel.
Biodynamische riesling
Na het champagne-aperitief bekijken we de wijnkaart om iets uit te kiezen voor bij ons vijfgangenmenu. We ontwaren geen natuurwijn in de lijst, dus vragen de vriendelijke gastvrouw/serveerster of ze iets in die hoek heeft liggen. Ja, biodynamisch! Gezien het menu beginnen we met een riesling. “Verwacht een frisse, bijna wrange wijn en een zinderend mondgevoel”, informeert ze ons. En inderdaad, we ruiken een grasveld vol paardebloemen. Wanneer we een slok nemen is het alsof we een hap nog net niet rijpe witte druiven en limoenschil nemen. Lekker wel! “Een soort Dubbel Fris voor volwassenen”, aldus de Man.
Biodynamische blunder
“Mogen we de fles nog even zien? M’n vrouw vindt het leuk om aantekeningen te maken”. De aardige dame loopt weg om onze fles riesling uit de koeling te halen. “Misschien denkt ze nu wel dat we recensenten zijn!”, fluister ik de Man toe. “Kijk eens, hier is ie”. Alsof ik er verstand van heb tuur ik naar het etiket, terwijl ik stoer zeg: “Ah, Weingut!”. De Man geeft me een duw, “Dat staat er altijd op, dat betekent zoiets als chateau”. De serveerster verblikt of verbloost niet, waardoor ik haar nog aardiger vind. De naam van het wijnhuis is Ökonomierat Rebholz en de wijn komt uit 2020. “So much voor doorgaan als wijnrecensent”, giert de Man wanneer ze wegloopt.
Biodynamische Hongaarse rode wijn
Na de biodynamische riesling stappen we over op biodynamische rode wijn, en wel uit Hongarije. Een Ponzichter, wat ook wel bonenboer betekent, van het wijnhuis Weninger, een blend van pinot noir en zweigelt. “Deze wijn is een knipoog naar een kleine groep Duitse wijnmakers die in een Hongaarse wijngebied wijn verbouwden. Zij lieten bonen tussen de wijnranken groeien als voeding”. I do love a good story. Ik vind ‘m naar blauwe kaas ruiken, de Man naar stal. Dankzij weinig tannines smaakt hij licht en fris (“Leisteen”, aldus m’n tafelgenoot) en heeft hij een droge afdronk. Te subtiel eigenlijk om met eten te combineren vinden we, maar wel een lekker en bijzonder wijntje.
Eind goed, al goed
Nadat ook de Ponzichter op is rollen we naar buiten. We hebben lekker gegeten en gedronken, maar het vijfgangenmenu was aan de copieuze kant, waardoor we nu de misselijkheid weg zitten te puffen onder een terrasheater. Wel erg leuk dat Alma biodynamische opties heeft, ondanks dat ik hier niet van tevoren op had uitgezocht.
